Club Friday Theory of Love: Pages of the Past

Birçoğumuz şu teoriye aşinayız: eski bir sevgili, tıpkı okunmuş bir kitap gibidir. Ne kadar tekrar açarsanız açın, son sayfa hep aynı şekilde kapanır. Bu, eski bir ilişkiyi canlandırmayı düşünenler için adeta bir uyarı niteliğindedir. Aynı kalp kırıklığına hazır olmalısınız.

O, bu felsefeyi hayatının merkezine almış bir kadın. Asla eskiye dönmüyor, her defasında yepyeni bir sayfa açıyor hayatında. Yeni bir yüz, yeni bir hikâye… Fakat garip olan şu ki, açtığı her yeni kitap, her yeni ilişki, aynı hüzünlü sonla noktalanıyor. Her seferinde kendini aynı uçurumun kenarında buluyor; kırılmış, hayal kırıklığına uğramış.

Ve sonra, bir gün, zihninde şimşek çakıyor: Belki de sorun kitaplarda değil… Belki de asıl mesele, tüm bu hikayelerin ortak kahramanı olan kendisidir?

Peki ya kendi hikâyemizin hem yazarı hem de kurbanıysak? Ya değişmesi gereken, karşımızdaki değil de kendimizse?

Bu soru, onu içsel bir yolculuğa çıkaracak ve belki de hayatının en büyük keşfini yapmasını sağlayacak: Bazen aynı kitabı yeniden okumak, bu sefer farklı bir gözle bakmak, hikâyenin sonunu değiştirebilir.

İlişkilerde gerçekten ikinci bir şans mümkün mü? Yoksa bazı hikâyeler tekrar yazılmak için mi bizi bekliyor?